Super User
Kategoria:
Definicje
Zapotrzebowanie na energię.
Zapotrzebowanie na energię jest definiowane jako ilość energii zawarta w pożywieniu, potrzebna do zbilansowania wydatku energetycznego, związa-nego z utrzymaniem masy ciała, składu ciała i wszelką aktywnością fizyczną, która zapewni dobry stan zdrowia w długim okresie. Wydatek energetyczny obejmuje także energię potrzebną do optymalnego wzrostu i rozwoju dzieci, do prawidłowego wzrostu tkanek w okresie ciąży oraz produkcji mleka w cza-sie karmienia piersią tak, aby zapewnić dobry stan zdrowia zarówno matce jak i dziecku (1–4). Składowe całkowitego wydatku energetycznego Całkowity wydatek energetyczny (Total Energy Expediture, TEE) w ciągu 24 go-dzin jest sumą podstawowej przemiany materii (Basal Energy Expediture, BEE), energii wydatkowanej na aktywność fizyczną (Energy Expenditure of Physical Activity, EEPA), termicznego efektu pożywienia (Thermic Effect of Food, TEF) oraz w rzadziej występujących sytuacjach termogenezy indu-kowanej zimnem (1).Podstawowa przemiana materii (BEE), jest to energia potrzebna do utrzy-mania podstawowych funkcji fizjologicznych organizmu, kiedy organizm znaj-duje się w stanie spoczynku, w ściśle określonych warunkach: po co najmniej

M. Jarosz, E. Rychlik, A. Cichocka, M. Białkowska228 godzinach snu, po 12–14 godzinach nieprzyjmowania pożywienia, po prze-budzeniu, leżąc na wznak, w warunkach zupełnego spokoju fizycznego i psy-chicznego oraz komfortu cieplnego. Jest główną częścią składową (45–70%) całkowitego wydatku energetycznego (2, 5).Spoczynkowy wydatek energetyczny (Resting Energy Expediture, R EE) obejmuje energię wydatkowaną, kiedy organizm jest w stanie spoczynku, czyli kiedy nie jest wydatkowana energia na żaden wysiłek mięśni. W wielu bada-niach, z praktycznych względów mierzy się spoczynkowy wydatek energe-tyczny zamiast podstawowej przemiany materii.Termogeneza indukowana zimnem oznacza wytwarzanie ciepła w odpo-wiedzi na temperatury środowiska poniżej neutralności termicznej.W ostat-nich dekadach udział termogenezy indukowanej zimnem w TEE zmniejszył się, ponieważ ludzie więcej czasu spędzają w zamkniętych i ogrzewanych pomieszczeniach.Proces przyjmowania pokarmu wymaga energii potrzebnej do trawienia, absorpcji, transportu, przekształcania oraz, kiedy jest to potrzebne, groma-dzenia/przechowywania składników odżywczych. Te procesy metaboliczne zwiększają REE i ten wydatek energetyczny nosi nazwę termicznego efektu pożywienia (TEF). Należy podkreślić, że praca mięśni potrzebna do jedzenia nie jest częścią TEF. Składową całkowitego wydatku energetycznego jest również wydatek energii związany z aktywnością fizyczną (EEPA). Aktywność fizyczna może być zdefiniowana jako każdy ruch wykonywany przez mięśnie szkieletowe, który jest związany z wydatkiem energii. W praktyce, aktywność fizyczną w codziennym życiu dzielimy na wszelkie czynności fizyczne dnia codzien-nego, na przykład: pracę zawodową, przemieszczanie się z domu do pracy//sklepu i z powrotem, przemieszczanie się dzieci do szkoły lub na zajęcia poza-lekcyjne, czynności związane z utrzymaniem porządku w domu, opiekę nad dziećmi i innymi członkami rodziny oraz aktywność fizyczną uprawianą rekreacyjnie, która jest zaplanowana i powtarzana.Poziom aktywności fizycznej (Physical Activity Level, PAL) jest definio-wany jako stosunek całkowitego do spoczynkowego wydatku energetycznego w ciągu 24 godzin i odnosi się do tej części TEE, która wynika z aktywności fizycznej. Termogeneza adaptacyjna jest definiowana jako ciepło, które można dodać lub nie do normalnej termogenetycznej odpowiedzi na pożywienie i/lub zimno w celu lepszego dostosowania wydatku energetycznego do potrzebnego bilansu energetycznego (6, 7). Kilka badań przeprowadzonych w ostatnich latach suge-ruje, że mitochondrialne niezwiązane białka w brązowej tkance tłuszczowej (8, 9) i szkieletowa tkanka mięśniowa u osób dorosłych (6) mogą odpowiadać w największym stponiu za termogenezę adaptacyjną. W normalnych warun-23Energiakach, u osób zdrowych, termogeneza adaptacyjna nie jest znaczącym skład-nikiem TEE.

Super User

Anoreksja, określana terminem medycznym jako jadłowstręt psychiczny (gr. anorexia nervosa), to zaburzenie w przyjmowaniu pokarmów skutkujące niską wagą pacjenta, lękiem przed przybraniem na wadze oraz świadomym odmawianiem posiłków. Wiele osób dotkniętych anoreksją uważa, że pomimo widocznej niedowagi, w rzeczywistości nadal są otyli.

Anoreksja jest zaburzeniem odżywiania o podłożu psychicznym charakteryzującym się usilnym dążeniem do zredukowania masy ciała. Osoby cierpiące na tą przypadłość bardzo często popadają w skrajność i nie przestają się ochudzać nawet, gdy dochodzi do wyniszczenia organizmu. Największa zapadalność na anoreksję odnotowuje się u dziewcząt pomiędzy 13. a 25. rokiem życia. Chociaż w tej chwili u coraz młodszej grupy pacjentów rozpoznaje się anoreksję, są to już nawet 7-8 letnie dzieci. Nie jest to jednak regułą, ponieważ nawet chłopcy mogą na nią cierpieć. Zaburzenie jakim jest anoreksja charakteryzuje się obawami przed tyciem oraz zmianą wyglądu ciała. Żadna waga (nawet ta najniższa i skrajna) nie jest dla anorektyka dostatecznie niskie, gdyż mimo wszystko nie akceptują oni swojego wyglądu. Również dieta osoby cierpiącej na anoreksję jest bardzo restrykcyjna. Spożywają oni przeważnie warzywa i owoce, i dodatkowo bardzo dokładnie odmierzają spożywane porcje. Zgadzać się musi również zawartość kaloryczna. Dla zwiększenia efektywności diety chorzy często wdrażają intensywną aktywność fizyczną, jednak wraz z rozwojem choroby mają oni coraz mniej sił. 

Osoby chore na anoreksję są w stanie przed długi czas ukryć swój aktualny stan fizyczny, tłumacząc, że nie mają żadnego problemu z wyglądem swojego ciała. Jadłowstręt psychiczny cechuje również wiele często powtarzanych czynności, mogących zamienić się w natręctwa. Należą do nich m.in. nieustane ważenie się, spożywanie niewielkich ilości posiłków oraz rygorystyczna selekcja składników diety.